Hands up and freeze...

Door : Hans

Het is maandag, 27 November 2017 om 16:25 's middags. De duisternis treedt al een beetje in en het is koud buiten. Na een dag werken is het tijd om zijn zoon op te halen van highschool. Hij is wat aan de late kant en rijd via de snelweg richting Goshen. Zodra hij de snelweg verlaat komt hij uit bij stoplichten en daar slaat het noodlot toe.

Zo zou een spannende krimi met rechercheur de Cock, met ceeoooceekaa, kunnen beginnen en hopelijk nodigt het uit om verder te lezen. In dit geval is het helaas geen fictie maar werkelijkheid en de man die richting Goshen reed, ben ik zelf. Bram heeft op maandag middag altijd bijles Algebra en mist derhalve de schoolbus naar huis. Daarom haal ik hem meestal op vanuit mijn werk en rijden we gezamelijk naar huis. Zo ook op deze maandag middag reed ik, weliswaar iets aan de late kant, niets vermoeden richting Goshen. Vanaf de 17 nam ik afslag 125 naar de 17M en bij de eerste stoplichten moet ik dan rechtsaf. De stoplichten stonden op rood maar aangezien je in Amerika rechtsaf mag slaan, ook bij rood, verminderde ik wat vaart, zag geen verkeer op de kruising en sloeg af [1]. Vervolgens reed ik het stadje in, op weg naar de highschool. De maximum snelheid is 30 miles en met een vaartje van rond de 40 reed ik richting het centrum [2]. In Amerika is de vuistregel dat 9 mile harder dan aangegeven als normaal wordt beschouwd. Ineens beginnen achter me allerlei lampen, rood en blauw te zwaaien en schijnt er een grote witte spotlicht in mijn spiegels. Ik rijd naar de zijkant van de weg en stop, ondertussen mijn raampje alvast openend en de nodige papieren zoekend. De officer stapt uit en loopt naar mijn zijde van de auto, leunt naar binnen en vraagt waarom ik denk dat hij mij heeft laten stoppen. Ik zeg niets vermoedend dat ik geen idee heb en hij geeft aan dat ik door rood reed zonder te stoppen en te snel in de 30 reed. Ik gaf hem de autopapieren en mijn rijbewijs waarop hij me aankeek en vroeg of ik hem in de maling nam. Hij keek schamper naar het roze kaartje en zei dat dit geen rijbewijs was [3]. Ik legde uit dat dit een Nederlands rijbewijs is en die ook geldig is in Amerika. Dat was niet zo volgens hem en dat kwam er dan ook nog eens bij als overtreding. In de tussentijd had ik snel Yvonne ingeseind dat zij Bram maar moest ophalen. Hij vroeg me uit te stappen en zwaaide het roze pasje voor mijn gezicht. Dit zogenaamde bewijs uit Noorwegen maakte geen indruk op hem en was niets waard waarop ik hem duidelijk maakte dat het geen Noors maar Nederlands rijbewijs was. Dat was kennelijk te veel van het goede en voor ik het wist stond ik met de handen voor me uit gestrekt op de achterklep van de auto, benen gespreid. Ik werd vakkundig gefouilleerd en de officer vertelde nog wel dat hij dit eigenlijk helemaal niet wilde maar hij had geen keus. Met lege zakken en een verbijsterende blik mocht ik achter in de police car plaats nemen. Hij vroeg of ik binnen 5 minuten iemand kon optrommelen die wel in mijn auto mocht rijden maar nog verbaasd over wat er allemaal gaande was zei ik dat ik dat niet ging redden. Prima, dan slepen we de auto wel af was het passende antwoord. Van achteruit de politiewagen zag ik vervolgens een sleepwagen van Adamis mijn auto opladen en vertrekken. De politie man stapte voor in om het papierwerk af te handelen en legde uit waar de auto naar toe ging. Vervolgens legde hij uit dat ik een NY state license moest hebben om een auto te besturen. ik legde uit hier mee bezig te zijn en dat ik op 4 december moest afrijden. Dat was dan te laat volgens hem en ik mocht tot die tijd niet meer rijden. Nadat hij het typwerk klaar had en er drie ticktets uit de printer waren gerold werd ik uit de politie wagen gezet en nog overdonderd met 3 tickets achter gelaten door de politie langs de kant van de weg, zonder auto. Er restte mij niets dan Yvonne wederom te bellen om me op te halen in het centrum van Goshen. Overdonderd en ook wel over de zeik was ik uiteindelijk iets over zes weer in huis, zonder rijbevoegheid en auto. Het rijbewijs had ik terug gekregen maar rijden mocht ik niet. Yvonne heeft me de hele week naar het werk gereden in de ochtend en in de middag weer opgehaald, erg lastig. Uiteindelijk werd het vandaag, maandag 4 December en was mijn road test gepland voor 14 uur. Iets voor half twee waren we op de afsproken plek en 10 minuten later was het al klaar, geslaagd en in het bezit van een NY State license. Ik heb een minuut of 5 gereden, file geparkeerd en een k-turn gemaakt en dat was voldoende om de dame van het DMV te doen besluiten mij te laten slagen. Nu rest me nog 1 ding en dat is onschuldig pleiten voor alle 3 overtredingen. Dit zal betekenen dat ik opgeroepen zal worden bij de rechtbank, maar ik wil graag mijn kant van het verhaal doen. Volgens mijn Amerikaanse collega's en buren maak ik grote kans om vrijgesproken te worden van minimaal 2 van de 3 beschuldigingen dus daar ga ik dan maar van uit . Wordt vervolgd ...