Evaluatie

Door : Yvonne Veldkamp

Er zijn nu 4 maanden verstreken sinds Hans in Amerika werkt en leeft en ik hier in Nederland. Wat heeft het ons gebracht tot nu toe. Ikzelf heb gemerkt dat ik veel zelfstandiger ben geworden. Hiervoor liet ik alles regelen door Hans,die dat ook wel graag deed.Maar nu ik er zo over denk maakt dat je wel erg afhankelijk van hem. Nu ik er alleen voor sta en alles zelf probeer te regelen,lukt mij dat ook vaak wel en denk ik zelf was dat nou zo moeilijk om te doen. Geef mezelf dan maar een compliment dat het gelukt is zoals het invullen van de belastingsformulier van Bram. Zag er ook erg tegenop dat ik nu zelf de financien zou regelen en wonder boven wonder gaat dat ook goed.

Alleen nu we zo ver uit elkaar zijn,geeft dat mij in het begin een groot gevoel van gemis. Dit gevoel komt steeds weer naar een bezoek aan Hans. Het went wel steeds meer,maar leuk is anders. Wel denk ik dan,maar goed dat dat gevoel er is anders was er wel wat mis in onze relatie.

Het opvoeden van een puberzoon van 16, kost zo nu en dan wel de nodige energie. Er gaan volgens mij bij zo'n jongeman heel wat hormonen doorheen. De ene keer is hij erg lief en aanhankelijk en de volgende keer is het hele leven een klotezooi en deugt er niets. Maar door zoveel mogelijk met elkaar te praten komen wij er wel zonder papa doorheen. En als ik het even helemaal niet meer weet ,dan moet hij van mij zijn vader bellen en het probleem met hem bepraten.

Conclusie is dat een lange afstandsrelatie niet leuk is, maar het je wel goed laat zien wat je voelt voor elkaar en dat je elkaar verwent in dagelijkse gebeurtenissen. Lieve Hans, ik hou van je en gelukkig kom je 8 april naar Nederland. Kan ik je weer heerlijk kussen en knuffelen.