Batchelor life is over

Door : Hans Veldkamp

Het is nu 7 weken en 1 dag geleden dat Yvonne en Bram bij me zijn komen wonen aan de Greeves Road in New Hampton. Daarmee kwam een einde aan mijn vrijgezellen bestaan na 7 maanden. Dit waren zeer leerzame maanden voor ons allemaal. Yvonne heeft het huishouden in Nederland moeten runnen met een puber zoon van 16. Nu had ze met het huishouden zelf al jaren ervaring maar nu kwamen de financien er ook bij en dat is allemaal gelopen. Voor mij betekende het leren hoe je uberhaupt een huishouden moet runnen. Eten koken was de normaalste zaak van de wereld voor maar badkamers schoonmaken, wassen, strijken, stofzuigen waren toch zaken die ik nooit deed. Dit is allemaal goed verlopen met vallen en opstaan.

Het belangrijkste was echter ontdekken of we zolang zonder elkaar konden en hoe we het contact gingen onderhouden. De eerste maanden vlogen voorbij en door alle drukte heb je nauwelijks tijd om na te denken over het gemis. Dit kwam voor het eerst in Februari, toen ik Yvonne en Bram op een vrijdagavond naar het vliegveld had gebracht. Het weekend daarna was een tombola aan emoties waarbij pijnlijk duidelijk werd dat zo lang uit elkaar zijn niet de bedoeling kan zijn. Vanaf dat moment waren de weekenden altijd lastiger dan de weken. boodschappen, golfen, poetsen, strijken leid wel wat af maar de stilte die er in huis hing was enorm. Het is me duidelijk geworden dat we niet bij elkaar zijn om uit elkaar te zijn. Desondanks moest ik het vanaf dat moment nog ruim 4 maanden alleen zien te redden en dat is uiteindelijk wel gelukt. het betere weer en NYC vlakbij hielp hierbij ook mee net als af en toe een collega over te hebben door de weeks en zelfs een keer een weekend zodat ik met Martin Brouwer in de ijzige kou Niagara falls kon bezoeken. Daardoor hebben we het eindelijk weten vol te houden tot 7 juli, de dag dat ik terug vloog om Yvonne en Bram (en Max)  op te halen.

Dat is nu ruim 7 weken geleden en er is een hoop veranderd. Het huis bruist weer, er is energie, er is vrolijkheid, er is gezelschap. Als ik nu thuis kom zijn er mensen en een hond thuis en is er van alles gaande. Eten koken is nog steeds leuk maar nu eten we gezellig met ons drieen aan tafel. De weekenden vliegen voorbij en nu Yvonne werkt en Bram aan highschool and boces i begonnnen is het normale leven weer teruggekeerd. Het is nu nog meer fantastisch dan dat het al was op het moment dat ik naar Amerika vertrok en we zullen zien wat en waar de toekomst ons brengt.