3 maanden

Door : Hans Veldkamp

Op het moment dat ik dit schrijf zijn er 3 maanden voorbij sinds ik vertrok uit Nederland op 30-11-2016. Tijd om eens stil te staan bij het moment. Voor het vertrek hebben we met ons drieen een culturere training gehad en tijdens die dag werd al aangegeven dat we rekening moesten houden met een terugval. Toen dacht ik nog dat dat wel mee zal vallen maar moet nu bekennen dat ze gelijk had. Ik heb nu in ruim 13 weken Yvonne en Bram 2 weken om me heen gehad en dat begint er nu wel in te hakken. Ik schrijf dit nadat ze al weer een week geleden terug zijn gevlogen naar huis. Op zaterdag heb ik ze afgezet op het vliegveld van Newark en de zondag erna was al een erg vervelende dag waarbij de stilte me in zijn greep had. Ik wist die dag ook niet goed waar ik het zoeken moest en alles waar ik aan begon kapte ik maar weer af, het was niet de afleiding die ik zocht. Daarna de hele week gewerkt met op woensdag nog een training in Waterbury waardoor ik wel de afleiding kon vinden gelukkig. Vrijdag avond dacht ik dan ook dat ik er doorheen was en weer gewend was aan de stilte maar vandaag gemerkt dat dat niet zo is. Ik heb de was gedaa en gestreken, een appeltaart gebakken, boodschappen gedaan en lampen voor de basement gekocht voor boven de werkbanken met weer meer nieuw gereedschap maar elke keer als ik maar even ging zitten kwam dat vervelende gevoel weer boven drijven. Het gemis van je gezin is heftig en ook al stel je je er op in, je weet nooit precies wat het met je doet, nu wel. Ik ben niet iemand die gemakkelijk contact maakt en dat breekt me nu een beetje op merk ik. de weekenden zijn erg lang en wat mij betreft werken we gewoon door tot een volgend bezoek. Dat is natuurlijk ook niet de oplossing maar het leid wel prettig af. Gelukkig vandaag wel weer even met Yvonne kunnen kletsen tussen het strijken door, dat geeft je dan toch weer een positieve boost. De komende twee weken komt Martin Brouwer, productie administratie Denekamp, op bezoek op mijn verzoek om een aantal mensen in Chester meer achtergrond te geven. Het weekend tussen in benutten we om naar Niagara falls te rijden en daar zowel de canadese als amerikaanse zijde van de waterval te bekijken. Dat is weer een prettig afleiding en hopelijk kom ik er daardoor een beetje door. De volgende keer dat we als gezin weer bij elkaar zijn is de tweede week van april, ik vlieg dan terug naar Nederland voor een weekje. We hebben op dit moment nog ca 4 maanden te gaan dus we zijn bijna op de helft. Het is een offer maar het is het meer dan waard, op het werk voel ik me als een vis in het water.